Zondagmorgen de elfde van de elfde. Duurloopje 18 kilometer. Aanwezig Guus (ja Guus, en weer helemaal de oude) Silvia, Claudi, Marjon, Jakob en Hans.
In een heel rustig drafje gaat het richting Bluk. Bovenop de heuvel een prachtig uitzicht over de met herfstkleuren getooide Gooise Heide. Maar wat zie je als je even verder kijkt. Dat kan niet waar zijn: midden op de heide een verkeersbord. En kijk je wat verder: nog één, je gelooft je ogen niet!
Welke overijverige ambtenaar heeft het voor elkaar gekregen zo in te grijpen in de natuur!
Nog helemaal verontwaardigd vervolgen wij onze weg. Dan komen wij dichter bij het tweede bord en met schaamrood op de kaken moeten wij constateren dat deze borden er speciaal voor ons zijn neergezet! Zoals weleens voorkomt vergeten wij soms te rekken en laat nu precies daarvoor dit bord zijn bedoelt. Excuses aan het ambtelijk apparaat!
Wij vervolgen onze weg met vooral Guus in de voorste gelederen., helemaal hersteld van zijn zaterdagmorgen dip. Jakob wijst ons vooral op de schone natuur met prachtige herfstbladeren en ziet overal een prima foto moment. Halverwege de weg naar Lage Vuursche is het dan zover en kan de groep worden vereeuwigd. Een voorbijganger is bereid de taak op zicht te nemen waardoor wij allen op de foto kunnen. Blijkt achteraf deze man een Fransman te zijn, trainend voor de Parijs marathon. Je verzint het niet.
Wij lopen verder, nemen een volgens Hans noodzakelijke extra lus en komen dan ruim boven onze voorgenomen 18 kilometer weer bij La Place. Sterker nog, een klein lusje van 300 meter en we hebben de 20 kilometer in de pocket.