Geplaatst op Geef een reactie

De vier jaargetijden

Het is een beetje tegenstrijdig: een humoristisch stukje proberen te schrijven terwijl je weet dat de aanvoerster van het team thuis op een houtje zit te bijten. En dat met het vooruitzicht dat sporten in elk geval de komende weken een no go area is, zet hem op Marjon!

Toch gaat het leven verder en maakten wij ons op voor de vier jaargetijden. Wij dat zijn Guus, Silvia, Maarten, Jakob, Claudi en Hans.

Even tijd voor de lente

En dan de vier jaargetijden zul je zeggen. Niet die van Vivaldi in elk geval. Nee, in één loop vandaag zaten alle seizoenen.

Het begon ontegenzeggelijk met de herfst. Bakken regen en harde wind maakten het lopen vandaag tot een ware heldendaad, heroïsch dus. Om dan niet veel later, aangevoerd door een bleek zonnetje over te gaan in de lente. (wie had gezegd dat het in de juiste volgorde zou gaan).

Na driekwart van de afstand, en met een magisch mooie regenboog op de achtergrond, kwam de zomer. Een lekker warm zonnetje nodigde uit tot een fotomoment. De foto apparatuur was echter nog niet opgeborgen of de winter melde zich met een stevige hagelbui.

Toen het zover was hadden wij het einde al in zicht. Echter, de vereiste 20 kilometer waren nog niet voldaan. Met een beetje vage opmerking over taarten in de oven stopte Claudi met lopen en gebaarde ons de afstand vol te maken.

Silvia had een eigen interpretatie van 20 kilometer en dacht dat het bij een 1 en een 9 op de klok al zover was. De rest ging onder aanvoering van de in topvorm verkerende Jakob trouw tot het gaatje en maakte met een extra lusje keurig de 20 vol.

Dat van die oven bleek geen smoes te zijn. Een heerlijk stuk appeltaart bij de koffie was de beloning van toch wel een hele mooie route.

vlak voor de winter
Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.