Geplaatst op 2 Reacties

Dan moet het maar weer gebeuren

De kogel is door de kerk en de eerste inschrijvingen reeds bevestigd. De volgende marathon wordt die van Parijs. Na een Tokyo uitstapje van Claudi en Marjon en een sabbatical voor de rest moet er dus vanaf nu weer gewoon getraind worden.

En inderdaad ook zaterdag is de tijd van 8.30* niet meer optioneel. (*Deze tijd is ooit ingesteld om het Joost naar de zin te maken en hem wat extra trainingsmetertjes te geven. Dezelfde Joost echter heeft besloten zich te richten op het opleiden van jong talent en derhalve nog slechts sporadisch in onze gelederen). Vanaf nu zijn de extra kilometers verplicht en de ‘korte rondjes’ dus niet meer aan de orde.

Zaterdagmorgen dus meteen maar knallen. Aangevoerd door Mo-opa en Guus werden de versnellingen afgewerkt. Guus? Ja Guus. Kwakkelend vanaf het voorjaar heeft een Noorwegen vakantie hem niet mogen baten maar een trainingskamp in de Jura, samen met Silvia deed wonderen. Beide zijn opvallend sterk in de voorste gelederen te vinden.

Wie ook vooraan te vinden was? Roland! Moet wel gezegd, het ging om maar één versnelling van 100 meter maar daarin liet hij zich dan ook niet aftroeven. Meteen daarna moest hij een afspraak maken bij de fysio maar wel zijn ‘moment of glory”.

 

Ook zondag werd er getraind. Geen meister dus de training kon in het standaardtempo worden afgewerkt. In het altijd mooie bos van Pijnenburg, met de rijp op het veld, was de training natuurlijk geen straf. Een mooi opkomend zonnetje en een temperatuur van een paar graden maakten het bijna perfect loopweer. Met Guus en Silvia natuurlijk weer veel op kop, afgelost door Mo-opa die ook weer van de partij was werd een mooie route van precies 15 kilometer afgelegd. Marjon moest af en toe stevig doorbijten maar dat zijn natuurlijk de na weeën van de Tokyo marathon. Dat trekt nog wel weg.

In de Generaal na afloop was het overvol, wij moesten zelfs een groep wegsturen om te kunnen zitten. Maar dan heb je ook wat: een perfect uitzicht, een perfecte cappuccino en natuurlijk voor Jakob een appelpunt met slagroom.  Zoals eerder gememoreerd: zo is trainen geen straf.

2 gedachten over “Dan moet het maar weer gebeuren

  1. Leuk leuk ik heb weer zin om aan te sluiten en zal vanaf half dec vol mee gaan trainen.

  2. Hallo beste mensen , net als Betty , even een groet vanuit het Oosten . Na Riyadh nu weer terug in het altijd mooie Gorssel . Ben as zaterdag Vd partij .

Laat een antwoord achter aan Maarten Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.